Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Leendert
Beste Healed,
Hoewel mijn vader een groot bijbelkenner was en ik ook op de kleuter- en basisschool godsdienstonderwijs heb genoten, ben ik niet religieus opgevoed en wij gingen ook niet naar de kerk. Ik kan er dus redelijk onbevangen tegen aankijken. Vanuit die optiek ben ik tot de conclusie gekomen dat het niet waarschijnlijk is dat er een opperwezen is. Zeker weten doe je niets, dus ik spreek ook geen oordeel uit over de mensen die wel gelovig zijn. Ik heb vele goede vrienden en collega's die naar de kerk gaan en ook in de buurt waar ik woon is dat zeer gebruikelijk. Dat zijn over het algemeen allemaal aardige serieuze mensen, net als de niet-gelovigen die ik ken. Overal zitten rotte appelen tussen.
Ik mijn leven ben ik twee soorten gelovigen tegengekomen:
De ene soort is zo opgevoed en ze weten niet beter en nemen dus alles aan, zeker omdat zij zich ontwikkelen in een nogal gezagsgetrouwe omgeving. De vermeende dialoog met God die men af en toe meent te hebben, blijkt voor mijn gevoel altijd een nogal eenrichtingverkeer te kennen.
De tweede groep is meestal tot het geloof gekomen na een traumatische ervaring, soms als gevolg van het plotselinge en onverwachte ziekte of overlijden van dierbaren, of onverwacht persoonlijk leiden. Dat geeft de mensen in eerste instantie een machteloos en hulpeloos gevoel, met het idee dat alles zinloos is. Als je het model van een God aanvaard, kun je beredeneren dat zelfs de grootste ellende niet voor niets is. Sommige voeren dit aan als het bewijs van het bestaan van een opperwezen aan, maar dat is natuurlijk wel erg kort door de bocht. De gedachte dat het allemaal niet voor niets is, brengt in zekere zin troost, dat houdt de mensen op de been. Ook hier blijkt bij nadere beschouwing de dialoog met het hogere ook een eenrichtingverkeer. Dus ook als je het op die manier gevonden hebt, dan weet je het nog niet.
Waarom wordt er dan vanuit die richting zo hard geoordeeld over mensen die zich anders voelen of gedragen dan de norm is? Vaak zijn de mensen die het hardst oordelen in het geniep net zo als de mensen waarover zij oordelen, maar durven daar niet voor uit te komen. Als er geoordeeld moet worden doet God dat wel als hij bestaat. Ik denk dat het een grotere zonde is om op zijn stoel te gaat zitten, dan in vrouwenkleren te lopen.
Ik begrijp ook niet dat het feit dat er vervelende dingen op deze wereld gebeuren, DUS het bewijs is voor het bestaan van de duivel. Dat vind ik ook nogal kort door de bocht. Het feit dat ik regelmatig mijn teen stoot, is toch niet DUS het bewijs dat onzichtbare kaboutertjes constant met onzichtbare elastiekjes aan mijn benen zitten te trekken?
