Hi iedereen
ik werk op een wooongroep met licht verst. gehandicapten pubers waarvan er een jongen zich graag als vrouw verkleed. Hij gaat steeds verder in het spel en kan zich binnen no_time omtoveren tot prachtige vrouw.
Iedereen accepteerd hem zoals hij is en hij maakt eeen duidelijk onderscheid tussen lekker thuis zijn en zich verkleden en de wereld waar hij als stoere jongen door het leven gaat.
Nou is mjn vraag aan iemand die er antwoord op heeft.
Hoe is het bij jouw?
Voelde je al jong de behoefte om je vrouwelijke kant te belichten?
Waar zit de “”kick“” van het opmaken en kleden als vrouw?
Is die behoeefte alleen op bepaalde momenten of zou je het vaker doen als het maatschappelijk nog meer geaccepteerd zou zijn. b.v. ff naar de winkel met hoge hakken en een paar mooie oorhangers in?
Geeft het voorbereiden en “”optutten“”net zoveel plezier als het eind resultaat of gaat het meer om het eindresultaat.
Mischien wel erg persoonlijke vragen he! Maar jullie zouden deze jongen echt van dienst zijn als zijn begeleiders een goed beeld hebben van wat hem bezig houd en wij zijn meer van advies bij ervaringdeskundige halen i.p.v. de textboeken.
alvast bedankt gr. ilani