travestie.startpagina.nl

Wie weet of het zo is?

  • Anonymous avatar

    Jane

    Hoi.

    Mijn naam(meisjesnaam) is Jane.Ik heb een probleem waar velen van ons ongetwijfeld mee lopen.Ik heb het gevoel dat ik in een verkeerd lichaam zit.Ik heb alles,;een hele mooie vrouw,een mooie dochter,echt alles wat ik wil.BIJNA alles.

    Nu is het zo dat ik al van kleins af aan liever een meisje was geweest.Eerst was het natuurlijk niet duidelijk,maar naarmate ik ouder werd werd het gevoel steeds sterker.Ik heb me ertegen verzet,dacht dat het een of andere erotische fantasie was,maar nee.Het is nu zelfs zo dat ik er iedere dag aan denk.Ik heb het wel eens tegen mijn vrouw gezegd,maar die doet het af als een of andere idiote gedachte.Ze neemt het in ieder geval niet serieus.Nu heb ik vroeger als klein kind een paar keer alle anticonceptiepillen van mijn moeder opgegeten,omdat ik dacht dat het snoepjes waren.Sinds ik volgroeid ben heb ik ook hele kleine borstjes,en een redelijk klein geslachtsdeel.Is er iemand die weet of hier een link tussen is?Dus tussen die pillen en mijn gevoel en lichaamsbouw?Ik zou het graag weten.Mail me.

    Groetjes en xxx Jane

  • Anonymous avatar

    Michelle

    Hoi Jane,

    Ik weet er wel zo veel van dat ik niet denk dat het één keer slikken van veel anticonceptiepillen van destijds niets te maken heeft met je gevoel met je gevoel van nu. Dat gevoel dat zou je toch wel gehad hebben, daar hebben we allemaal mee te kampen. Wel is het zo dat er een studie is gemaakt waarom de een wel het gevoel en de andere het niet heeft. Het heeft te maken met de je balans in de oestrogene en de androgene hormonen. Bij jou heerst waarschijn iets het oestrogene deel (vrouwelijk hormoon). Het zijn fracties, maar het kan je hersendeel en denken toch behoorlijk beinvloeden. Om onbekende redenen wordt het naarmate je ouder wordt sterker (waarschijnlijk door het afnemen van je androgeenpeil (mannelijk hormoon). Uit je verhaal begrijp ik dat je ergens in de veertig bent of zo? Zelf kamp ik ook met deze gevoelens, mijn vrouw wil er ook niets over weten, maar het is wel een probleem dat in de loop van de jaren steeds sterker gaat worden. Ontkennen helpt niks, het wordt sterker en je wilt steeds meer bereiken. Ik ben inmiddels al zo ver dat ik hormonen wil gaan gebruiken om eigen borsten te ontwikkelen. Mijn vrouw vindt het waanzin, maar ik heb het gevoel dat ik niet anders kan. Ik ben 's morgens stinkend jaloers als ik naar mijn eigen vrouw kijk en ik zie haar borsten zo lekker heen en weer wiebelen. Vroeger dacht ik dat ik opgewonden van haar werd (dat werd ik ook wel), maar ik ben nu gewoon jaloers op haar omdat zij iets heeft wat ik niet heb!! Ik wil zelf van die borsten hebben en ik wil ook brede heupen en ik wil ook een zachte huid en ik wil ook lang haar (mijn vrouw heeft erg lang haar)!! Ik wil gewoon ook vrouw zijn en worden. Alleen heb ik er geen scheiding voor over, ik wil niet ongelukkig worden, maar het probleem blijft! Het liefst zu ik willen dat mijn vrouw het begreep en zou zeggen: moet je doen joh, heerlijk dan worden fijn vriendinnen en dan gaan we fijn samen als vrouw naar de sauna en ik vind je borsten zo mooi. en O wat ben je toch een leuke meid…. Dat zijn allemaal fantasieën want waarschijnlijk wordt ik nooit echt een leuke meid en áls ik al borsten krijg (dat hoop ik wel) dan zullen het waarschijnlijk kleine A of B cupjes worden. Ik wil binnenkort met Erdic pillen beginnen, want er wordt gezegd dat dat onschadelijke pillen zijn voor het krijgen van borsten, maar de stap heb ik nog niet durven nemen. Ik ben bang dat mijn vrouw het op een gegeven moment zal gaan zien en dan hebben we een dik probleem. Ik kan alleen het idee niet uit mijn hoofd zetten. Ik wil en zal ooit eens een vrouw zijn, desnoods een met een penis, want een operatie daar zal het waarschijnlijk nooit van komen. Het liefst ben ik gewoon vrouw en een klein beetje man (van onder). Nou wat een verhaal he? Je ziet, je bent echt niet de enige met dit gevoel!!

    groetjes

    Michelle (want zo wil ik ooit eens heten)

  • Anonymous avatar

    Jane

    Ja Michelle,dat is zeker een heel verhaal.Maar ik weet wat je bedoelt.Ik zit inderdaad ook in dat schuitje.Laten we hopen dat er een dag komt dat onze vrouwen het ook inzien dat er geen andere oplossing is.Dan zijn we een stuk verder.

    Liefs,Jane

  • Anonymous avatar

    Chantal

    Hai Jane,

    Mijn naam is Chantal, mijn echte naam, want ik ben een echte vrouw. Ook zo geboren. Mijn vriend heeft ook van die gevoelens als jij en Michelle hebben, echter niet in zo'n sterke mate, maar zijn gehalte aan vrouwenkleding in de kast is redelijk.

    Ik hou van hem om wie hij is, heberg veel respect voor hem omdat hij eerlijk is tegenover hemzelf en zijn gevoel.

    Mijn advies aan jou is, loop niet weg voor de gevoelns die je hebt, doe er wat mee. Mijn vriend had deze gevoelens al voordat ik hem leerde kennen, en heeft er heel veel moeite mee gehad om dit aan mij te vertellen.

    Als je vrouw je respecteert en niet meer bang is voor reacties van buitenaf zal het uiteindelijk goe komen. Pak het langzaam bij haar aan, ga niet te snel. Maak er eerst een spel van voor jullie twee.

    Ik wil je heel veel sterkte en succes wensen want ik weet wat dit met je kan doen……

    wees wie je echt bent en wilt zijn!!!!

    Liefs Chantal

  • Anonymous avatar

    Isabelle

    Hee Chantal,

    Het is al een tijd geleden dat je dit geschreven hebt, maar één zin valt mij nu pas op: “Maak er eerst een spel van voor jullie twee.” Wil je nog wat schrijven over hoe dan?

    Mijn verhaal is zeer vergelijkbaar met wat hierboven staat, maar ik heb aardig wat fouten opeengestapeld bij het “vertellen”, en dat terwijl mijn vrouw erg veel belang hecht aan een huisjeboompjebeestje-gezinnetje. Een jaar later zijn we met goede hulp van een therapeute nog steeds puin aan het ruimen in ons huwelijk.

    Vooruitgang is er wel, maar het speelse erin terugbrengen valt niet mee. Ik zou het erg fijn vinden als je wat tips wil geven,

    Isabelle