Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
leatherskirt
Ik draag meestal een strakke leren koker rok,of korte lak minirok,heerlijk gevoel geeft dat.
Ik ben willem en draag al zeker 30 jaar rokken, maar heb besloten, om het voortaan te blijven doen. Een vorm van uit de kast te komen zeg ik maar.en vanaf nu in het openbaar !!!!!
Het dorp waarin ik woon zal met rode oortjes dit wel aanzien.
Maar ja, de prijs van een brood blijft hetzelfde en een biefstuk zal ook zijn prijs hebben. Hoe ik het ook doe,afrekenen doen ze allemaal bij de uitgang en geluld wordt er ook over niet rokdragendemannen. Wat een bevrijding,ze zeggen in het friese allemaal; Hoi en zeggen verder ………niets, of ; wat een mooi uitzicht he?, als je in de avondschemering op dat bankje zit.!!!!!! !!!!!! ik heb mijn plekje gevonden hoor !!!!!
willem J Schreef:
——————————————————-
> Ik ben willem en draag al zeker 30 jaar rokken,
> maar heb besloten, om het voortaan te blijven
> doen. Een vorm van uit de kast te komen zeg ik
> maar.en vanaf nu in het openbaar !!!!!
> Het dorp waarin ik woon zal met rode oortjes dit
> wel aanzien.
> Maar ja, de prijs van een brood blijft hetzelfde
> en een biefstuk zal ook zijn prijs hebben. Hoe ik
> het ook doe,afrekenen doen ze allemaal bij de
> uitgang en geluld wordt er ook over niet
> rokdragendemannen. Wat een bevrijding,ze zeggen in
> het friese allemaal; Hoi en zeggen verder
> ………niets, of ; wat een mooi uitzicht he?,
> als je in de avondschemering op dat bankje
> zit.!!!!!! !!!!!! ik heb mijn plekje gevonden
> hoor !!!!!
Hoi Willem J
Inderdaad Willem, de boer ermee op. Ook ik heb deze drempel pas na enkele jaren overwonnen. De ervaring leert inderdaad dat de meesten kijken, niets zeggen, je laten raden naar de gedachten.
Het aardige hiervan is dat de minderheid waarvan ik wel reactie kreeg van mannen waren uit mijn leeftijdscategorie en wat bleek na zo'n gesprekje, dat ze het zelf ook weleens zouden willen gaan doen. Maar allemaal ervaren ze die drempel van “hoe reageert mijn omgeving” of “mijn vrouw is er op tegen”. Ze wilden bv weten hoe ik ertoe ben gekomen en hoe ik het durf. Durven is altijd een groot woord geweest, ik ben op een gegeven moment gewoon naar buiten gegaan, naar een plek waar in principe wel mensen komen maar de kans klein is een direct bekende tegen te komen, echter wel de mogelijkheid bekenden tegen te komen. Dit gebeurde toen ook natuurlijk, wie veel schiet schiet weleens raak. En echt waar, de hele dag verder opgelucht in de wetenschap van “zo, die weet het ook”. Was het door het toen prachtige weer nog een minirokje ook. Bij een volgende keer dat ik haar tegen kom wil ik vragen wat ze dacht en vond. Tenslotte voel ik dan ook gelegenheid me te motiveren. Maar ik ervaar verder geen gekke dingen. Eén van de laatste keren raakte ik op de wandeling in gesprek met een oudere man van 77 jaar. Die vertelde dat hij iedere dag nog zo kon genieten, je kon dat ook aan hem zien. Ik stond toch in vol ornaat in een rokje met hem te praten, maar er is met geen woord gerept over het rokje. Het is denk ik maar net hoeveel druk je jezelf oplegt. Gewoon jezelf zijn, je positief laten zien, dan is er bij de meeste mensen niets aan de hand.
Hallo iedereen. Ik draag nu al járenlang rokken en jurken binnen en buiten en 's zomers heb ik hier niets onder aan. In de overige drie seizoenen een standaard heren onderboek (geen string) eronder.Wat hebben jullie onder jullie rokken en jurken aan? Hartelijke groeten van Nico uit Gouda.
